- Herkesin senin için bu kadar özel olmasına izin verme üzülürsün, dedi ağabey.
- Hepsi özel, dedi kız, hiç birini silkeleyemem.
- Daha yüzeysel yaşamalısın, dedi ağabey, ya bu kadar çok olmamalılar ya da bu kadar özel.
- Çoklar ve özeller, dedi kız, yaşamımdaki insanların özel olmadıklarını bilmek beni üzer.
- Acı çekersin, dedi ağabey, herkes özel olmayı beceremez, bırak özel olmayı hak etsinler.
- Acı çekiyorum , dedi kız.
- Biliyorum, dedi ağabey.
Güçlü kollarıyla sımsıkı sardı küçük kızı.Herkesten kaçtı kız, kollarına sığındı, göğsüne tırmandı ağabeyinin, yüreğine saklandı.Ve yazarken yaşadıklarını kendine, adını “ güven” koydu.
Elbruz/2004