-Nereye bakıyorsun, diye sordu kız?
-Uzaklara, dedi adam.
-Uzakta ne var?
-Dağlar...
Birlikte uzun uzun dağlara baktılar.
Gideceğini bilmiyordu o vakit; gittikten sonra öğrendi. Kar yağdı güvendiği dağlara, kar suyunu kömüş içti...
-Kömüş nerde?
-Dağa kaçtı.
-Dağ nerde?
-Yandı bitti kül oldu...
Hayatı çevirirken kız kendi diline, gittikten sonra öğrenmenin adını, “uzak” koydu...
Öykü Atölyesi/2004